اثر میدان الکترومغناطیس پالسی کم فرکانس بر میزان اضطراب و غلظت کورتیزول خون در موش آزمایشگاهی

افزایش استفاده از امواج الکترومغناطیس کم فرکانس باعث نگرانی در مورد آثار بیولوژیک آنها شده است. در این محدوده امواج، فرکانس 217 هرتز به علت حضور در پنجره فرکانسی و همچنین مدوله کننده امواج پرفرکانس سیستم جهانی تلفن همراه مورد توجه است. هدف این مطالعه بررسی اثر امواج الکترومغناطیس پالسی با فرکانس 217 هرتز و شدت 200 میکرو تسلا بر میزان اضطراب و غلظت کورتیزول خون در موش صحرایی است. 24 موش نر صحرایی از نژاد ویستار به طور تصادفی به سه گروه تابش، شم و کنترل تقسیم شدند. با استفاده از کویل های هلمهولتز،گروه تابش روزانه 4 ساعت و به مدت 21 روز، تحت تابش میدان یکنواخت پالسی الکترومغناطیس با شدت 200 میکرو تسلا قرار گرفت. این روند برای گروه شم نیز در غیاب میدان تکرار شد. همه گروه ها در ماز بعلاوه ای شکل مرتفع سنجیده شدند و سپس با استفاده از کیت الیزا میزان کورتیزول خون آنها اندازه گیری شد. تحلیل واریانس یک طرفه داده ها در ماز بعلاوه ای شکل اختلاف معناداری را نشان نداد. در گروه تابش افزایش میزان کورتیزول در مقایسه با گروه کنترل تفاوت معناداری داشت. این یافته ها نشان می دهد که احتمالاً تابش دهی موش های صحرایی میدان های الکترومغناطیس کم فرکانس پالسی با شدت  200 میکرو تسلا بر اضطراب تأثیری ندارد؛ اما باعث افزایش کورتیزول به عنوان شاخص استرس شده است.